Στίχοι

										Γεννιεσαι νεκρος
μα εσυ θα το κρυψεις
με κλαμα θα δειξεις
πως εχεις πνοη
γυμνος και τυφλος
σε αυτο το σκοταδι
σου ταζουνε παλι
φτερα απο κερι


Αρνιεσαι στο φως
τα ματια να ανοιξεις
και θες αποδειξεις
γι’αυτη τη ζωη
σαν ενας θνητος
που ζει μονο βραδυ
τις πυλες του αδη
φυλας σαν σκυλι



Μιλας σαν σοφος
τα λογια της θλιψης
στιχακια με τυψεις
τα κανεις γιορτη
ζητας σαν τρελος
στης νυχτας τη ζαλη
στο πρωτο σου χαδι
το πρωτο φιλι