Στίχοι

										Ανεμίζουν τα μαλλιά σου 
ανέμελα, στον έρωτα του 
τέλειου, που τόσο αναμένουμε.. 

σε ακαθόριστη σύλληψη 
χρονοδιαστολής,παραμένεις 
σιωπηλή, να διαιωνίζεις 
το άπιαστο στιγμιότυπο, 
που έπλασε αυτή την αγάπη.. 

κι’ ήρθε η στιγμή που τώρα πια, 
συγκρατούμε τα τελευταία 
σκόρπια ιχνοστοιχεία, 
σαν στέκονται πιασμένα 
στις ηδονικές άκρες, των 
ερεθισμένων σου χειλιών.