Στου πανδοχειου τα δωματια γεννιουνται ιστοριες φιλοξενουν τ'ανειπωτα φυγαδες και ουσιες Καθε μια μερα που περνα τα βρισκει αλλιως η μερα μεσα τους ριχνει μια ματια με υποπτο το βλεμμα Ξεθυμασμενο το ποτο Ξεθυμανε και φευγει μενει η οσμη του ερωτα που ολα τα συντροφευει Κλωνοι οι σκιες που γυροφερνανε παιδια απ' την ιδια μανα μοναχα αυτες ακουσανε και ειδανε τα παντα
0 comments