Βαρύς ο χρόνος σαν ελληνικός διπλός ένα τσιγάρο να τον πνίξω δε μου φτάνει σε άλλα χάνομαι μήπως εκεί σωθώ μήπως γλιτώσω της ζωής μου το χαρμάνι/ Εκείνα που άντεξα πολλά η πλάτη μου βαραίνει μικραίνει ο κόσμος γύρω μου μα ο πόνος δε σωπαίνει/ Τέλειωσε βλέπεις κι ο καφές και τα τσιγάρα τέρμα μείναμε μόνο εσύ κι εγώ με τη φωτιά στο βλέμμα/- τ.σ.
Έχεις πολύ ωραία γραφή! Αυτα που διάβασα μου φάνηκαν πρωτότυπα και με πλουσια νοήματα..Επίσης μου άρεσε που παίζεις με τις λέξεις..Οταν ανεβάσεις κι άλλα ενημέρωσέ μας!
αρκετα καλα