Κάθε φορά που στο όνειρο φτάνω ποιος μου το σπρώχνει μακριά; Ποιό μυστικό, ποιο κρυφό πεπρωμένο με κυνηγάει σα σκιά; Τι είναι αυτό που τροχίζει τις σκέψεις και κόβουν βαθιά σα γυαλί; Ποιος εφιάλτης τρομάζει τις λέξεις και γίνονται κόμποι, λυγμοί; Κάθε φορά που μαζεύω αστέρια για να τους γράψω μια ευχή, πώς χάνονται, πώς γλιστρούν απ΄ τα χέρια και πίσω αφήνουν σιωπή; Τι είναι αυτό που με αιχμαλωτίζει, με στέλνει υπηρέτη στο χθες, σα θύελλα το μυαλό στροβιλίζει και μου ξυπνάει ενοχές..
Υπέροχο!!!!!! Περίτεχνα γραμμένο. Την καλημέρα μου!
...μετά από καιρό... Διάβασα όσα είχα χάσει και ξαναδιάβασα όσα είχα ξεχάσει... Μου αρέσει η αφηγηματική καταγραφή συναισθημάτων στους περισσότερους στίχους σου... "Δε ζήλεψα την κορυφή, χάζευα απο κάτω. Όλοι μου οι πόθοι οι κρυφοί με σπρώχνανε στον πάτο" Νάνι-νάνι κοριτσάκι... εξακολουθεί να μου αρέσει πολύ. Πολύ αληθινό, πολύ γλυκό, πολύ παραπονιάρικο...
ηρεμηστικό! Ωραία δημιουργία!
Να εισαι καλά ευχαριστώ για την αποδοχή χαρά μου να τα λέμε καλή συνέχεια...!
ESTO KATHISTERIMENA SE POLI EYXARISTO GIA TIN PROSKLISI FILIAS.....
τα αιώνια αναπάντητα ερωτήματα πολύ όμορφα δοσμένα! Πολύ πολύ καλό!
MOY ARESE POLI TO KATHE FORA... IDIETERA EYESTHITOI OI STIXOI ME EIKONES KAI XROMA...