στέρφα η μήτρα μου και τριγυρνάει πρόστυχη αγία χωρίς ιερό σε κάθε κατώφλι που σταματάει το νοικοκύρη τον κάνει θεό γύφτισσα η σκέψη μου ζητάει ρεγάλο δως μου ένα ψέμα τη μοίρα να δω και δε ζητάει σπουδαίο ή μεγάλο μια χούφτα σιτάρι και λίγο νερό πόρνη η ψυχή μου αναζητάει ένα στιχάκι για εραστή στο μαξιλάρι μια νότα να αφήσει μήπως και πάρει στιγμής ηδονή αν είναι σαβάνα ή στέπα δεν θυμάμαι στην καρδιά μου τι φύτρωσε δεν το γνωρίζω αν βρέχει ή αν χιονίζει δεν αισθάνομαι κανένα θέλω μου πια δεν ορίζω
...καλησπέρα Καλλιόπη ! ...Κι οσο τη βάρκα στήν ακτή ο ηλιος καίει ...τόσο η ελπίδα για ταξίδι παραπαίει ... ..ομορφο και αληθινό...!! Ευχομαι καλή συνέχεια !