Σαν απαγορευμένο καρπό. Σαν απαγορευμένο καρπό σε σκέφτομαι και μεγαλώνεις σαν το λουλούδι με ποτό και στ’ άρωμα του πόθου ν’αντιστέκομαι μα άλλο πια δεν το μπορώ να προσπαθώ να σ’ αρνηθώ σαν απαγορευμένο καρπό σε σκέφτομαι σαν το παλμό μιας κρυφής μου αδυναμίας απλώνεσαι σαν δέντρο σαν προσεύχομαι μες το μυαλό μου σε μια σκέψη ομηρίας κρυφής λατρείας σαν το καπνό πολύ πυκνό να με τυλίγει σαν αμαρτία που δεν ξέρει να κρυφτεί δεν ειν αυτή που προσπαθεί να αποφύγει ότι θα φύγει και ξανά ποτέ δεν θα φανεί κι ειν’ο καρπός τόσο γλυκός που βασανίζει και ας το ξέρω άμα το κόψω πως θα χαθώ και δεν μπορώ να μην γευτώ ότι μ’ ορίζει σ ‘αυτό το θάνατο τον ποιο βαθιά ειρωνικό μα ερωτικό και να το νέκταρ σου που στάζει ως τα χείλη γλυκό φαρμάκι η γουλιά , με τελειώνει τελικά η ομορφιά αυτήν του κόσμου που μ’ αφήνει να σε γευτώ μες του μυαλού την ξενοιασιά τώρα ας φύγω με συντροφιά … τη μοναξιά
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ... ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΙΝΑΙ......ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.. ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ.........
Συγκλονιστικό . Μου άρεσε πάρα πολύ!!!!
έρχομαι από τη σελίδα της Μαρίας και του Δημήτρη….δεν έχω λόγια…Μπράβο σας, είστε όλοι άξιοι και όλοι Υπέροχοι!!!!
Κρύβει μέσα του μια γλύκα, παρ’ όλη τη θλίψη που φαίνεται Γιάννη μου! Έτσι σαν άρωμα κάποιου όμορφου λουλουδιού, σα νέκταρ που κρυφοστάζει στην ψυχή!
...ο καρπός που μας χαρίσατε μόνο σαν απαγορευμένος μπορεί να αναπτύξει όλη του την ΟΥΣΙΑ. Εξαιρετικά δομημένος, με μια μελετημένη προσεκτικά α-τεχνική, έτοιμος να μελοποιηθεί. Μια μικρή παρέμβαση μόνο, αν μου το επιτρέπετε: θεωρώ ότι και νοηματικά και μορφολογικά και τεχνικά θα ήταν καλύτερα οι δυο τελευταίοι στίχοι να συγχωνευτούν σε ένα: "να σε γευτώ με συντροφιά τη μοναξιά"
Να χορευεις. Ρουμπα, τάνκο η ζεμπεκια αρκει να στροβιλιζεσαι. υ/γ. ούτε ποιος ρυθμός ειναι δεν ξέρω.:)
Φίλε μου, μην υποταχτείς.δυνάμωσε τον καρπό σου. νασαι καλά θέλω.
Γιάννη μου, διαβάζω το παλτό σου…κι’ όσο παλιό είναι αυτό που περιγράφεις, τόσο βαρύ και ζεστό έρχεται στο μυαλό μου, εκείνο που με τόση πολλή αγάπη μού έδωσες κάποτε να φορέσω….θυμάσαι;;; Εγώ πάντως θυμάμαι! Να 'σαι πάντα καλά!
το "παλτό" σου Γιάννη! Χαθήκαμε ρε φίλε!
Ηθελα μονο να σου πώ πως ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ. ΣΗΚΩ ΚΙ ΕΛΑ ΝΑ ΜΕΘΥΣΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ.
Έκατσα και τα διάβασα όλα,το κάθε ένα το δικό του χρώμα,τη δική του γεύση,δεν θα΄πω παρά μόνο,μην σταματήσεις να γράφεις,να είσαι καλά.Με εκτίμηση.
Μην ανησυχεις Γιάννη,έτσι ήταν πάντα οι μεγάλοι άντρες...λιγοι ..μετρημένοι,ποτέ δεν ηταν πολλοί. Κι έρχονται καί Ζορμάδες κάθε τόσο καί φτού και πάλι απ'την αρχή....
φιλε μου γιαννη! θα ερθω να σε διαβασω με την ησυχια μου συντομα (πεθυμησα την πενα σου), μολις ξεμπερδεψω με τις εκκρεμοτητες μου... μη με παρεξηγεις τρεχω... τα σεβη μου φιλε μου!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ
Μια γλυκια καλημερα!!! Και πολλες θερμες ευχες να συντροφευουν τις αναστασιμες επομενες μερες σου!! Και φυσικα ενα χαρουμενο Πασχα!! Πολλα φιλια! Και να μην χανομαστε...να τα λεμε! :)))
Ας είναι και για έρανο των στίχων σου παρτίδες...
Αλλα και τοσο δηλωτικο ποιημα και φραση αληθεια!!! Ναι σ αγαπω!!!....Πρεπει ολοι σιγα σιγα , να βρουμε το θαρρος , να την λεμε....
για αυτο το ξυπνημα του ερωτα. Με καλυψαν οι αλλοι φιλοι...!! Την καλησπερα μου!
ο,τι γραφεις ειναι καθαρη ποιηση σαν το κρυσταλλινο νερο μιας πηγης!
Αρμένισα και πάλι μέσα στους στίχους σου και όχι μόνο! Ό τι κι αν γράψω δε μπορεί να εκφράσει αυτό που αισθάνθηκα με το όλον που παρέθεσες! Καταλαβαίνεις θαρρώ. Να 'σαι καλά!
Το αφιέρωμά σου Πανέμορφο!
Τι ειναι η συγγενια των ψυχων, τελικα ?...Λες και γνωριζομαστε χρονια....Και μου μιλατε τωρα ,για δυο , απο τις ελαχιστες επωνυμες λατρειες μου.....Τον Σιδηροπουλο και τον Καζαντζακη......Λες και τα εχουμε μιλησει....Η μεγαλυτερη επωνυμη λατρεια μου , θελω να ξερετε , πως ειναι ο Χριστος (οπως και για τον Καζαντζακη ηταν)......Οσο για τις ανωνυμες , ειναι πολλες περισσοτερες.....Απειλειτε , παντως , την ατζεντα των ανωνυμων μου , με αξιωσεις.....Ειναι κυριως ...ξερετε....Αυτη η ζεστη , που εκπεμπετε , οταν μου γραφετε......Σας ευχαριστω!! και εσας , αλλα και καποιους ακομα , που με τοσο κοπο τους συνελεξα.....
και βλέπω ομορφιές, στίχους, καρδιάς μελωδικούς, εμπνεύσεις όμορφες... τώρα την κάνω με ελαφρά, μα πριν κλείσω από σένα, μια καληνύχτα όμορφη αφήνω από μένα...