Στίχοι

										με άμμο και νερό τις θάλασσας
με μπογιές και με πινέλα
ζωγραφίζω το δρομό και χαράζω με τρόμο
την πορεία που θ'άκολουθησω

σκιαγραφώ τα όνειρα
μέτρω μέρες και νύχτές
πανσέληνοι παν κι έρχονταί
κι έργα στο σινεμά
τα αυτοκίνητά στις λεωφόρους
με σκοτώνουν γιατι νοιώθω πως στο δρόμο είμαι ξαπλωμένος

στο μάρμαρο το χάραξα
κι εκεί παντα θα μείνει
η ατόφια σου η σύντροφια
το ακριβό σου πρόσωπο 
και η λευκή σκιά σου
που με διώχνει απ'της ζωής μου τη ρουτίνα

μες τη πορεία π'ακολούθησα
ήλιοι με έχουν κάψει
βροχή έχει πνίξει τη φωνή 
και δεν μπορώ να το φώναξω
και στο γράφω στα φύλλα της καρδιάς μου
για σένα ζώ και αναπνέω 
για σένα τη ζωή θα παράδωσω 
όταν νοιώσω πως μαζι σου στα σύννεφα θέλω να πάω