Στίχοι

										πήρε αγκαλιά τη λύρα του
ο γέρο-μουσικάντης
τραγούδι για τη μοίρα του
θα παίξει ο μπερμπάντης

χορδές τρεμάμενος πατά
ξέρει ..δεν είν’  αστείο
τώρα η ζωή τον απατά
με το στερνό του αντίο

μα του αρνιέται η λύρα του
την τελευταία χάρη
κι ας βλέπει την πλημμύρα του
απάνω στο δοξάρι

γλιστρά η πρώτη δοξαριά
στον καβαλάρη πέφτει
νιώθει την νότα του βαριά
βγάζει έναν ήχο ψεύτη

σφίγγει τα δάχτυλα ξανά
δεν πρέπει ν’ αστοχήσει
μήπως στα κάτω στεγανά
λίγο …τη βάρκα αργήσει

…κι όλο τ’ αρνιέται η λύρα του
την τελευταία χάρη
κι ας βλέπει την πλημμύρα του
απάνω στο δοξάρι…