Θυμάμαι ήμασταν παιδιά κείνα τα βράδια κι όλου του κόσμου τα στραβά τα βλέπαμε ίσια με ανοιγμένα τα φτερά και με την τσέπη άδεια όνειρα κάναμε στα πρώτα μας μεθύσια . Τώρα ξεμέθυστοι με τα φτερά κομμένα κοιτάμε πίσω μας τα χρόνια τα χαμένα κι ίσως να φταίγαμε εμείς ή ο κόσμος που ‘ναι σάπιος . Κι αν τελικά το γέλιο σου έγινε σιωπή θυμάμαι ακόμα ένα βράδυ μου ‘χες πει κάποτε να το θυμηθείς , εγώ θα γίνω κάποιος . Θυμάμαι μοιάζαν τα ξενύχτια μας λουλούδια και εμείς ρουφούσαμε τη γύρη σα μελίσσια με γέλια ξέγνοιαστα και με παλιά τραγούδια όνειρα κάναμε στα πρώτα μας μεθύσια . Τώρα ξεμέθυστοι με τα φτερά κομμένα κοιτάμε πίσω μας τα χρόνια τα χαμένα κι ίσως να φταίγαμε εμείς ή ο κόσμος που ‘ναι σάπιος . Κι αν τελικά το γέλιο σου έγινε σιωπή θυμάμαι ακόμα ένα βράδυ μου ‘χες πει κάποτε να το θυμηθείς , εγώ θα γίνω κάποιος .
Καλώς μας ήρθες ταλαντούχε Μιχάλη!!!