Στίχοι

										Τα βλεμματά μας ακονισμένα
Δεν πήγε χαμένο ούτε ένα καρδιοχτύπι
Μα μείναμε πίσω με όσα μετανοιώσαμε
Τα φτερά, σαν πλοία ,δεμένα..παλιώσαμε
Ο πόθος σε κάτι σύννεφα γκριζαρισμένα
Πιστεύαμε η ζωή δικαιωματικά μας ανήκει
Όμως στα λόγια μείναν όσα καρτερούσαμε
Που να ξέραμε πόσο θα μας αδικούσαμε



Όταν φυσάει και σηκώνονται τα χώματα
Και φτάνουν στο περβάζι σου ξημερώματα
Κοίτα τον ουρανό και γνέψε στη βροχή
Βγές έξω και νιώσε ένα παλιό φιλί

Όταν φυσάει και τα τρένα σφυρίζουν
Και ξύπνια περιμένεις χρώματα  να ανατείλουν
Μην αναρωτιέσαι αν τα μάτια ίδια είναι ακόμα
Και ας χαθήκαμε στη συνωμοσία,καθένας σε ξένο στόμα



Για πονεμένα λόγια ας συγχωρηθώ
Χρόνια τώρα πιά στη δεύτερη γραμμή
Και τα ίχνη μετά το τέλος,χιόνι τα σκέπασε
Κομματιασμένα όνειρα, ένα μαύρο κύμα ξέβρασε
Τραγικά όχι,ακαριαία όμως να ξεχαστώ
Δεν τα κατάφερα όπως και εσύ
Και οι ομορφιές μιάς άλλης ζωής φταίξανε
που σε βαθειά νερά και δίχτυα μας μπλέξανε