____________________________________________ Νιώθω πολλά και αμέτρητα τις νύχτες που είμαι μόνη κι' όσο κι' αν πάλεψα σκληρά ο νους μου δε παγώνει είναι οι πληγές που μου' κανες αγέραστες στο χρόνο θλίψη και πόνος με χτυπά και αλύπητα ματώνω Μάγισσες νύχτες δώστε μου πικρό πηχτό φαρμάκι και εσείς εκεί στον ουρανό ακούστε με λιγάκι δεν θέλω άλλο να πονώ δε θέλω να δακρύζω θέλω σαν άνθρωπος και εγώ τον ήλιο ν' αντικρίζω και με χαμόγελο γλυκό να τον καλωσορίζω Νιώθω πολλά και αλόγιστα σαν η νυχτιά απλώνει πέπλα με ντύνουν με σιωπές και το κορμί θυμώνει είναι οι σκέψεις βάσανο μου προκαλούνε πόνο μου λείπεις και τρελαίνομαι..αυτό σου λέω μόνο _____________________________________________
Με τέτοιους στίχους δεν μου ‘λειψε ούτε βιογραφικό, ούτε φωτογραφία. Βγάζουν ζωή και εικόνα από μόνοι τους. Γράφεις πολύ ωραία! Ελπίζω και συ στη ζωή σου να τα βρεις όπως τα επιθυμείς.
Συναισθημα, ωραιες εικονες, καλο μετρο σε γενικες γραμμες. Ανεβασε κι αλλα..