Στίχοι

										Δε θα ξαναζωγραφίσω ποτέ.
Δε θα ξαναμιλήσω ποτέ.
Δε θα ξαναγράψω ποτέ.
Για κανέναν.
Τα σβήνω όλα.
Σβήνω τα πάντα.
Δεν ξέρω κανέναν.
Δεν γνωρίζω ανθρώπους.
Για ακόμη μια φορά σκόνταψα.
Τι κρίμα που δεν έπεσα πάνω σου.

Δεν έχω κανέναν.
Ένα σύννεφο άρπαξε το τελευταίο μου όνειρο.
Όλα είναι ένα κενό. Τίποτα. Το τίποτα.
Καλημέρα νυχτερινή μου μέρα.
Τι μου επιφυλάσσεις;
Ένα βήμα πιο κοντά στη χαρά; 
Ένα βήμα πιο κοντά στη λύπη;
Ή όλα εκείνα τα αστείρευτα σκαλιά που θέλω να ανέβω κάποτε;

Κι είναι ξημερώματα Τετάρτης.
Τα θηρία πάνε και έρχονται με μένος στο κλουβί της Κυριακής.
Κι εσύ σιωπάς με τρεις κουβέντες.
Τόσα λίγα, λοιπόν.
Ήθελα να έρθεις, μα δεν ήσουν εκεί.
Ήθελα.

Μπορεί και να έχω τρελαθεί ήδη.
Μπορεί να ταξιδεύω σε εκείνο το άστρο που κοίταγα χτες.
Όσο πρόλαβα να δω, γιατί έσβηνε το τσιγάρο.
Ποιός ξέρει,μπορεί και να έχω ζήσει.