Στίχοι

										Εγώ μιλάω πάντα με λόγια της φωτιάς
που κρύβουν μέσα τους ελπίδες και πληγές
κι ίσως μια μέρα να ανάψουν πυρκαγιές
όταν φυσήξει της καρδιάς μου ο νοτιάς .

Εσύ μιλάς πάντα με λόγια των καιρών 
που η λογική σου προσπαθείς να τα χωρέσει
κι αν τα όνειρα μας αφήσουμε στη μέση 
είναι συνήθεια λες , αυτών των ημερών .

Τα λόγια μου λοιπόν δε σε εμπνέουν 
μα εγώ θα ανήκω πάντα στους τρελούς 
κι όχι σ’αυτούς τους ξύλινους φελούς 
που στο δικό σου κόσμο επιπλέουν . 

Εγώ μιλάω πάντα με λόγια της βροχής 
για να ξεπλένω την ψυχή μου απ’τη σκόνη 
κι έτσι , ότι για τόσα χρόνια με λερώνει
αφήνω ανάμνηση μιας άλλης εποχής . 

Εσύ μιλάς πάντα με λόγια γνωστικών 
που να φοβάσαι κάθε αύριο σου’χουν μάθει
κι αν όλοι κρύβονται απ’τα δικά τους λάθη 
είναι τα μάτια λες , κρυψώνα μυστικών . 

Τα λόγια μου λοιπόν δε σε εμπνέουν 
μα εγώ θα ανήκω πάντα στους τρελούς 
κι όχι σ’αυτούς τους ξύλινους φελούς 
που στο δικό σου κόσμο επιπλέουν .