Στίχοι

										Με δύο λόγια συμφοράς
και άλλα δυο παρηγοριάς
βλασφήμησες,
και την ζωή σου μες τα μάτια
την αντίκρισες.

Σου χαμογέλασε γλυκά
μα συ κοιτούσες μακριά
κι έτσι σε μίσησε
με αλυσίδες τη ψυχή σου
την ετύλιξε.

Και μ΄ ένα φόβο σιωπής
μια νύχτα πού΄σουν μοναχός
δραπέτευσες
και της ζωή σου το σωρό
επέστρεψες.

Τώρα θρηνούν και τραγουδάς
μες τα σκοτάδια της χαράς
που βρίσκεσαι
νύχτες σ΄ακούω που γελάς
και ονειρεύεσαι.

Με ένα στα άστρα σου χορό
μία στροφή πλάι στο γκρεμό,
σε αναζήτησα
στα ίχνη απ΄ τίς νότες σου
ξεψύχησα.

Μ΄ένα χορό ερωτικό
δίχως κανόνες και σκοπό,
για πάντα σμίξαμε
πέρ΄από πρέπει κι ενοχές,
ας μας μισήσανε.

Δως μου φιλί ανατολής
νέο του έρωτα κορμί,
αλλού να ζήσουμε
με της αγάπης τον καρπό
στου παραδείσου τον καιρό
να μεθύσουμε.

Δώς μου ότι ήσουνα εσύ,
να με φορέσεις σα κορμί
σα φως να σβήσουμε
κι όλο τον κόσμο αγκαλιά
με μια παντιέρα από φιλιά
να γυρίσουμε. 

Νικόλας Παπανικολόπουλος