Μες στη χούφτα μου ανασαίνει η ψυχή του σπουργιτάκι φοβισμένο μικρό ζαλισμένο λαχταρά τη σιωπή του τον αέρα,τον πλατύ ουρανό. Σαν το βρήκα το'χε η μοίρα λαβώσει κι η ζωή του μια τριχιά από κλωστή του'δωσα όσα η ζωή μου'χει δώσει κι η χαρά φώτισε απ'την αρχη. Του αφήνω ανοιχτό παραθύρι να πετάξει για φευγιό μακρινό δεν κρατώ οτι πρέπει να φύγει τον άνθρωπο μου θελω εγω ν'αγαπώ.
Καλές γιορτές !!
enxromi zoi! polli kalo (opos kai ta alla) apla auto mou ekane idiaiteri entuposi!