Lyrics

										Μες στη χούφτα μου ανασαίνει η ψυχή του
σπουργιτάκι φοβισμένο μικρό
ζαλισμένο λαχταρά τη σιωπή του
τον αέρα,τον πλατύ ουρανό.
 
 
Σαν το βρήκα το'χε η μοίρα λαβώσει
κι η ζωή του μια τριχιά από κλωστή
του'δωσα όσα η ζωή μου'χει δώσει
κι η χαρά  φώτισε απ'την αρχη.
 
Του αφήνω ανοιχτό παραθύρι
να πετάξει για φευγιό μακρινό
δεν κρατώ οτι πρέπει να φύγει
τον άνθρωπο μου θελω εγω ν'αγαπώ.