ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑΜΑ Καίει ο ήλιος στη σιωπή κι η ψυχή μαυρίζει καίει ο πάγος το πρωί και το παιδί δακρύζει. Καίνε τα λόγια τα φτηνά με τ’ ακριβά στολίδια καίνε τα μάτια τα γυμνά που παραμένουν ίδια. Καίει ο χρόνος που περνά χωρίς καμιά ουσία καίνε παιδιά που ‘ναι φτωχά σ’ ανέραστη εξουσία. Καίει ποτάμι σα θεριό που σκόρπισε τον πόνο καίει το γράμμα το στερνό που χάθηκε στο δρόμο. Καίει η καρδιά η θολερή σε σταυροδρόμια μόνη καίει η ψυχή που καρτερεί και δε σε ανταμώνει. Σε νηφάλια μέθη Χρήστος
φίλη μου που με πρόσθεσες στην λίστα με τους φίλους σου. διάβασα κάποια από τα έργα σου και μου άρεσαν . υπόσχομαι πως κάποια στιγμή που ο χρόνος μου θα είναι μεγαλύτερος να διαβάσω όλα σου τα έργα. καλή συνάχεια...
Νά᾽ σαι πάντα καλά !
πιο ευστοχο σχολιο για οσα εχω διαβασει στη σελιδα σου, δεν θα μπορουσα να βρω απ' αυτον τον τιτλο!!! Να 'σαι καλα και να μας κερνας συχνοτερα αν μπορεις...
παντα θα περιμενω καποιο νεο απο σενα...
Σε ευχαριστώ για την πανέμορφη στιχοαφιέρωση!