Στίχοι

										Σαν τον άνεμο είναι η αγάπη σου και με σπρώχνει ως την άκρη του γκρεμού.
Σαν την θάλασσα είναι ο έρωτας μου για σένα, από πουθενά δεν μπορώ να πιαστώ.
Η απόσταση για μας έχει μεγαλώσει, τα μεγάλα τώρα φαίνονται μικρά.
Προσπαθώ, μα η προσπάθεια χάνεται στο σκοτάδι. Όσα και να κάνω δεν είναι αρκετά.

Και βαδίζω τώρα μόνος στο μονοπάτι, χωρίς αρχή και δίχως προορισμό.
Τα ψεύτικα σου λόγια με πλήγωσαν και ακόμα με πληγώνουν γιατί σ’ αγαπώ.

Οι γέφυρες μεταξύ μας έχουν γκρεμιστεί, με κανέναν τρόπο τώρα δεν σε φτάνω.
Και εσύ απομακρύνεσαι όλο και πιο πολύ, τι άλλο θέλεις πια να κάνω;
Οι μέρες φαίνονται σαν χρόνια, δεν υπάρχει ανταπόκριση καμία.
Σ’ αναζητώ, αλλά όλο φεύγεις και το μόνο ίχνος που αφήνεις είναι η γλυκιά σου μυρωδιά.

Και βαδίζω τώρα μόνος στο μονοπάτι, χωρίς αρχή και δίχως προορισμό.
Τα ψεύτικα σου λόγια με πλήγωσαν και ακόμα με πληγώνουν γιατί σ’ αγαπώ.

Ας δούμε, όμως, ξανά το δικό μας θέμα. Δεν φταίω εγώ για ότι έγινε με εμάς.
Εσύ ήσουν που διέλυσες την παρέα. Και τώρα και τα ρέστα μου ζητάς.

Και βάδισα πλέον μόνος στο μονοπάτι. Πέθανα, αναστήθηκα και ξαναζώ.
Τα ψεύτικα σου λόγια με πληγώνουν ακόμα. Όσες φορές και να ζήσω εσένα θα αγαπώ.
Όσες φορές και να ζήσω εσένα θ’ αγαπώ.