Lyrics

										Για να μπορείς να με θωρείς κι άλλες βραδιές στα μάτια,
γι'αυτό θα φύγω το πρωί,για νά'σαι δυο κομμάτια..
Θέλω να είμαι όταν με δεις,άνθρωπος ματωμένος,
να μην μπορείς για με να πεις πως ήρθα νικημένος..

Θά'χω στο χώμα τη ματιά,δε θα τολμήσω λέξη
κι όπου ο δρόμος με καλεί,μονάχα ο νους θα τρέξει..
Θά'χω τα χέρια μου κρυφτά,στις τσέπες μην τα πιάσεις,
νά'ναι οι ώμοι μου σκυφτοί μήπως και μ'αγκαλιάσεις..

Θα κάνω πως τα σκέφτομαι χίλιες τα όσα λέω,
μα μόνο εγώ στα σωθικά θα ξέρω πόσο καίω..
Θα θέλω να φωνάξω ΕΣΥ πως μ'έχεις κρατημένο
απ'το λαιμό σαν τη θηλιά και πάντα θα προσμένω..

Νά'ρθει μια μέρα ένα πρωί την πόρτα να χτυπήσεις,
να σου ανοίξω,να σε δω και μέσα να γλιστρήσεις..
Νά'ναι χειμώνας και βροχή τη μέρα να ξορκίσει,
τη μέρα που σε γνώρισα κι απ'τη βροχή είχε δύσει..

Κι έπειτα από ώρα να σε δω να στρέφεις προς εμένα,
να με κοιτάς και να περνώ χρόνια απορημένα..
Και σιγοψιθυρίζοντας σ'ακούω να λες 'συγγνώμη',
πως στο κατώφλι σ'έφερε το ρεύμα που ενώνει..

Το ρεύμα στις παλάμες μας,στ'ακουστικό,στο γράμμα
κι η απολέμητη αγκαλιά,η ανάγκη και το θαύμα..
Πόσο εγώ σε αγαπώ,πόσο να μ'αγαπήσεις,
πόσο έχεις μείνει αδειανή μου λες για να δακρύσεις..

Βλέπω που κλαιν τα μάτια σου και σε τραβώ σιμά μου,
σε κρύβω δίπλα στο λαιμό και μες στην αγκαλιά μου..
Και σταματάς ξάφνου να κλαίς,στα χέρια σου με έχεις
και λες πως τόσο μ'αγαπάς που άλλο δεν αντέχεις...