Μη νοιάζεσαι για μένα που σκυφτός περνάω τις λίγες ώρες ξενοιασιάς που έχω το πρόβλημα είναι που γεννήθηκα φτωχός κάθομαι, συλλογίζομαι κι' ελπίδες τρέφω. Αν έκανε την φτώχεια ο θεός για μια στιγμή μονάχα ευτυχία τότε θα γύριζε για όλους ο τροχός κι' έτσι θα ζούσαμε έστω για λίγο μία μαγεία. Μη νοιάζεσαι εσύ, κάποτε ψεύτικα δάκρυα κυλούσανε στα μάτια από συνήθεια κι' όμως την πλάτη σου αντίκρισα όταν βρέθηκα σε ώρα δύσκολη και χρειαζόμουνα βοήθεια.
Στο ακρογιάλι αμίλητοι κι οι δύο μείναμε ακούγωντας να τραγουδάει γλυκά το κύμα το φεγγαράκι το χλωμό να φύγει αφήναμε και ήταν σαν να ένοιωσε κι αυτό, το κρίμα. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ........ΜΠΡΑΒΟ ΤΑΚΗ...........
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ,,,,,ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΣΟΥ.. ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΕ ΠΑΝΤΑ........ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ...
Ότι καλύτερο σας εύχομαι και καλές γιορτές!