Ψηλά παραθυρόφυλλα, πνιγμένα στ΄ αμπελόφυλλα κι η καλημέρα τρέχει να φωλιάσει ανάμεσά τους γρήγορα, με χρώματα παρήγορα το βλέμμα της καλής μου ν΄ αγκαλιάσει. Σαν δυο μικρά ανθόκλαδα, τα δυο σου τα ματόκλαδα ο πρωινός αγέρας τα κουνάει κι απ΄ τ΄ ανοιχτό παράθυρο το καλοκαίρι λάφυρο στα πόδια σου ο ήλιος ακουμπάει. Χαράς ονειροπόλημα το πρώτο μου ροβόλημα στην ασυννέφιαστη τη γειτονιά σου, ο άφωνος ο δισταγμός γλυκός μου έγινε καημός κι υπόσχεση να ξαναρθώ κοντά σου. Ψηλά παραθυρόφυλλα, πνιγμένα στ΄ αμπελόφυλλα, κι ένα δειλινό σκέτη πορφύρα, το άρωμά σου στόλισε και με προσανατόλισε στο μονοπάτι της βραδιάς που πήρα.
0 comments