Μη λυπάσαι πια καρδιά μου, δεν αξίζει πια χαρά μου, να προσμένουμε στα θαύματα, που θα επουλώσουν τραύματα. Πια μη μένεις μάτια μου εδώ. Φύγε αν το θες, δε σε κρατώ. Πότε χάνεις, πότε εσύ κερδίζεις. Θα κρατούσε, πάντα θα ελπίζεις. refrain {Ξέχνα με κι ας σ’ αγαπώ, πια γιατί να προσπαθώ. Ξέχνα με αφού δε μ’ αγαπάς, την καρδιά σου πάψε να σκορπάς. Ξέχνα με κι’ ας σ’ αγαπώ, πάλι μοναξιά κρατώ. Ξέχνα με αφού δε μ’ αγαπάς. Ξέχνα με εδώ, πια μη με σκορπάς.} Δε κρατάμε κάτι πάλι, κι η ζωή μας έτσι μοιάζει, μ’ άδεια χέρια μες τη μοναξιά. Πόσο μας φοβίζει η σιγουριά. Πια μη μένεις μάτια μου εδώ. Φύγε αν το θες δε σε κρατώ. Κι’ ας φοβάσαι πίσω πως γυρίζεις. Κι’ ας πιστεύεις πως πια δεν κερδίζεις.
Μου αρεσει η γραφη σου, καθως σε διαβαζω εδω και πολυ καιρο...Στο παλι σωματα υπαρχει ενα τραγουδι που ζηταει ανασες με μία μουσικη...Το λατρεψα...Τα σεβη μου !!!!
Καλή χρονιά ότι ποθείς!!