Στίχοι

										Απ’ του Οκτώβρη τις βροχές
μάζεψα αγιασμό
κι απ’ των ματιών μου τις πηγές
δάκρυα και νερό.
Τα φύλαγα σε πέτρινο
και λαξευτό λαγούμι,
το σφράγισα με κέρινο 
σημάδι αποσταγμένο,
να μην τ’ ανοίξει ο άνεμος
μήτε και χέρι ξένο,
να μην το πιει περαστικός
με στόμα διψασμένο.

Είναι ακριβό, είναι κρυφό,
το μυστικό των μύρων.
Σε μοναστήρι φτιάχνεται
και προσευχή χρειάζεται
σαράντα καλογήρων.
Είναι ακριβό, είναι κρυφό,
να μάθεις πώς το μάθαν.
Οι μουσικοί το ξέρουνε 
και μόνο όσοι ψέλνουνε
στον ύπνο τους το θάμα. 

Απ’ της αγάπης τις κραυγές
μάζεψα τον αχό
για να σου φτιάξω μουσικές
με ήχο φυσικό.
Τις πέρναγα μες στις χορδές
σε σκαλιστό λαούτο,
ν’ ακούγεται σε ρεματιές
στης Κρήτης τα φαράγγια,
κει που γροικάτε ο αετός
κει που χτυπούν γεράκια,
να μην ακούσει αμάθητος
τον ήχο απ’ τα φαρμάκια.