Σκεπή μου αν έρθει η καληνύχτα σ' άγρυπνης ώρας το σωρό ένα χαμόγελο αν φορώ ίσως κοιμάμαι πια τη νύχτα βουίζει η σκέψη μου μελίσσι για χρόνια βγάζω το κεντρί παράξενη, αγάπη μου η φύση η ανθρώπινη, όταν λιώνει σαν κερί κολλάει ο χρόνος και δεν φεύγει σ' ένα δεν ξέρω, σ' ένα γιατί λέξεις που καίνε το χαρτί ότι η ψυχή μας αποφεύγει βουίζει η σκέψη μου μελίσσι και δεύτερή μου φύση το κεντρί καμμιά πληγή, το ξέρω δεν θα κλείσει όσο παλιά μου όνειρα, θυμάμαι το πρωί
Δέξου και τα δικά μου συγχαρητήρια. Έξοχος!!!
Μου άρεσε πολύ η δουλειά σου , τα συγχαρητήριά μου.
Φίλε μου, "Ψιθυριστά θα συμφωνήσουμε Πως είμαστε στάχτη" "ειναι υπόθεση ημερών". "φυσώντας ...το φόβο μας", λέω να προσθέσω, που ειναι παρών. καλημερα Φιλε μου.
Χριστός Ανέστη, Kώστα.
αλλά κόλλησα...στο αγριοπέρασμά σου, το ανεμοσκόρπιστο..πάνω απ'την Ελληνική γή.
Δεν εχω λογια για το "βουλιαζοντας"! Απο τους καλυτερους ποιητικους στιχους που εχω διαβασει..
ποιητικος θα ελεγα.θα περναω να σε διαβαζω. αλλο επιπεδο.καταθεση ψυχης.
Ψαγμένος και δυνατός στίχος!μου άρεσαν πολύ όλα!Τα "Αφροδίτη", "Μαύρα παπούτσια", "Συρμάτινες νύχτες" εκπληκτικά! Το δέκα είναι λίγο!