Lyrics

										την πιο όμορφη θάλασσα είχαμε
τον γαλάζιο ουρανό μας τον πήρανε
τα δάση κι εκείνα καήκανε
καμιά αλήθεια ποτέ δε μας είπανε

πού ζούμε,πώς ζούμε,πώς μπορούμε
γιατί δε μιλάει κανείς;
μας κλέβουν την αλήθεια και το φως
τι να δούμε,τι να πεις

με όρια επιφυλακής τη ζωή μετράνε
βαθμοί Κελσίου,καύσωνες,νηνεμίες μας τυραννάνε
βράζει ο τόπος καλοκαίρι,τι τραβάμε
πλημμυρίζει το χειμώνα.Την πατάμε

σ αυτήν την κόλαση ο καθένας μοναχός
ονειρεύεται κρυφά πως ο κόσμος ειν ' ιδανικός
κι εγώ θέλω πια να κρυφτώ εντός
δεν έχω τη δύναμη να τον αλλάξω,δυστυχώς

σκληρό περιβάλλον,ελπίδα καμιά
στα παραμύθια μόνο η αγάπη κι η χαρά
η μέρα γεμάτη κούραση και μοναξιά
α,σε τι κόσμο έχω φέρει και τα δικά μου τα παιδιά

το νέφος μάς έχει κυκλώσει
τις ελπίδες τις έχει σκοτώσει
το αίμα μας έχει παγώσει
ποιος θα μπορέσει το τέρας να διώξει;

εμείς σιωπηλά υπομένουμε ,παθητικά
οι πολιτικοί στα λόγια παν καλά
κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους ,στα στενά
αδιαφορία για όλα,λύσεις πουθενά