Στίχοι

										ΓΙΑΝΝΕΝΑ 
 
Τα Γιάννενα.
Τα Γιάννενά μου.
"Η μικρή μας (μου) πόλη"- καθώς έγραψε ο Δημήτρης Χατζής.
Μια πόλη, ως τις δεκαετίες του ''70 και του ''80, μικρή, όμορφη, ανθρώπινη κι άκρως ερωτεύσιμη.
Μια άλλη πόλη, τώρα πλέον.
Μια πόλη αγνώριστη, μεγάλη, απρόσωπη, άχρωμη και σχεδόν άσχημη, που με κάνει ν'' αναρρωτιέμαι, περνοδιαβαίνοντάς την, αν είναι αυτά τα Γιάννενά μου, τα Γιάννενα που αγάπησα και βαθιά με σημάδεψαν και γλυκά.....
.......................

ΓΙΑΝΝΕΝΑ 

Δρόμοι, σπίτια που αγάπησα,
τα Γιάννενά μου αν είστε,
βγάλτε βαθιά απ'' τα σπλάχνα σας,
φωνούλα και μιλήστε.
......................................
Γιάννενα, έρμα Γιάννενα,
μπακίρια του Θεούλη,
γυαλάκια σταχτοπράσινα
στης Πίνδου το μεδούλι.

Καϊμακτσαλάν-Νεμέρτσικα
Τζουμέρκα-Μακρυνόρος,
στο κλαρινάκι του Χαλκιά,
μισό τσιγάρο δρόμος.
.........................................
Γιάννενα, αγαπο-Γιάννενα.
Χίλια εννιακόσια ογδόντα.
Αη-Γιώργης* Έρωτας τρελός,
δροσούλα κι ανακόντα...

Και ποταμάκια τσίπουρα,
Αχέροντας κι Αώος,
ν'' αγιάζω μες στα γράδα τους,
τρελός, σοφός κι αθώος.

Και ποιος σου το ''πε, μάνα μου,
πως πάταγα στο χώμα ;
Στις χαραυγές ζυγιάζομουν
και στου θρασκιά το στόμα,

μ'' αστροφεγγαροπάπουτσα,
με πόδια μελτεμάκια,
να ροβολάω στο Κουρμανιό*,
να σμίγω τ'' αργατάκια,

μισά να πίνουνε κρασί,
μισά στην Εγνατία,
άφραγκα να μαρσάρουνε,
για την Αχερουσία.
................................
Γιάννενα, λιμνο-Γιάννενα,
Γιάννενα, Γιαννενάκια,
ασήμια και μαλάματα,
κλαρίνα και μεράκια.

Aύγουστος να ''ναι και φωτιά,
να δρασκελάω το Ρίο,
να με τρυπάει εφτά οργιές
του μισεμού το κρύο.

Να  ''ναι χιονάκι κι Αντριάς*,
να φεύγω σαν το λύκο,
Λάκμο να λέω τον Υμηττό,
τα Τουρκοβούνια Βίκο.
.........................................
Γιάννενα, μοσχο-Γιάννενα,
Γιάννενα,Γιαννενάκια,
πετρασημοκυκλάμινα,
στου Ρόβα τα χεράκια.

Ο Ρόβας κατηφόρισε,
Αρχάγγελος στο Σκάνια.
Κάνει στη Σκόδρα προσευχή,
στον Τσιαμαντά μετάνοια.

Κάνει στα Γιάννενα να μπει,
Γιάννενα δεν γνωρίζει,
κάνει τα γρόσια ανατροπή
και στη Βλαχιά γυρίζει.

-Ρόβα μ'', εδω ''ν'' τα Γιάννενα !
-Εδώ ''ν'' κρανίου τόπος !
Πιάνει το "Σκάρο" στα Εφ Έμ
και φεύγει όπως-όπως.

Στο Γυαλι-Καφενέ*, τραβά
χειρόφρενο και κλαίει,
κοιτάζει οπίσω σαν τον Λωτ
και στέκεται και λέει :

-Δρόμοι, σπίτια που αγάπησα,
τα Γιάννενά μου αν είστε,
βγάλτε βαθιά απ'' τα σπλάχνα σας,
φωνούλα και μιλήστε !

Ουδέ φωνούλα ακούει κι ουδέ
τριγμό γρικάει κανένα.
Φουλάρει μνήμη αμόλυντη,
γκαζώνει, πάει στα ξένα.


Άγγελος
Γιάννενα, 24 Αυγούστου του 2009


Αη-Γιώργης : ο πολιούχος Άγιος
Κουρμανιό, Γυαλί-Καφενέ : εργατικές συνοικίες της πόλης
Αντριάς : ο μήνας Νοέμβρης -απ'' τη γιορτή του Αγίου Αντρέα που είναι στις 30 Νοέμβρη
Σκάρος : ο κλασσικός υπέροχος δημοτικός σκοπός 
 
####################################################################
 
 ΤΑ  ΣΠΙΤΙΑ  ΠΟΥ  ''ΝΑΙ  ΠΕΤΡΙΝΑ

Τα σπίτια που ''ναι πέτρινα
κι από καιρό κλειστά,
πάν'' με φτερά αγέρινα,
τις νύχτες στα βουνά!

Γεμίζουν το κελάρι τους,
δροσούλα αυγινή,
αγιόκλημα κι ασπάλαθο
και μαύρο γιασεμί!
....................................
Το δειλινό ανθίζουνε
και την αυγή ραγίζουνε !
......................................
Τα σπίτια που ''ναι πέτρινα,
είδαν γεννιές εφτά,
κορμάκια ωχρά σαν κέρινα,
ν'' ανοίγουνε πανιά!

Μαύρος κισσός τα τύλιξε,
σαν χέρι του ληστή,
βαρύ λιθάρι κύλησε,
στην πόρτα την κλειστή . . .