δέντρα ελάχιστα είδα οι δρόμοι κρεβάτια σκληρά τα όνειρά μας αποκαήδια ποιός φταίει για όλα αυτά κουρέλια-άνθρωποι σέρνονται διαμαρτυρία καμιά σ εμένα που ολόκληρη καίγομαι αδιαφορία , μιλιά χώρος για μας δεν υπάρχει τα σπίτια θυμίζουν κλουβιά μα ποιός τη ζωή κυβερνάει και που πήγανε τα παιδιά απρόσωπες μεγαλουπόλεις κι οι σχέσεις μια μαχαιριά χαμόγελο αν έδινες μόλις θα αλλάζανε τόσα πολλά
0 comments