Lyrics

										Πάλι  μόνος κάθομαι,
Πάλι μόνος μένω,
Σαν σκιά υπομένω,
Μπροστά στις τύψεις μου
Τον ίδιο μου τον εαυτό.

Σα μανδραγόρας ,
Βαθιά ριζωμένος,
Παραμένω ασάλευτος
Μπροστά στους χωμάτινους μου φίλους,
Μπροστά στους χωμάτινούς μου εχθρούς,
Ασάλευτος…

Και όταν το κρύο πέσει,
Και όταν δάκρυα πολλά,
Ο ουρανός θα βρέξει,
Και το φεγγάρι,
Από τον ουρανό εξαφανιστεί,
Μάγισσα πονηρή,
Θα με ξεθάψει και θα εκμεταλλευτεί,
Τη μοναξιά μου.

Αλλά δε ξέρει,
Δε γνωρίζει,
Πως μόνη και αυτή στον κόσμο θα γυρίζει,
Στους κήπους θα γυρίζει,
Μοναχή,
Με το σκεπάρνι,
Να σκαλίζει,
Να ψάχνει,
Μήπως βρει
Τη χαμένη της,
Σε μανδραγόρα μορφή,
Μαγεμένη βρώμικη ψυχή.

Δε ξέρω αν τη βρήκε,
Δε ξέρω αν τελικά εμένα βρήκε,
Δε ξέρω τι απόγινε.
Έμαθα πάντως, πως ρώταγε για μένα,
Με αναζητούσε…


23/06/2006

Σκουρλής Δημήτριος