Κ ράτα τη γεύση απ’ του ρολογιού το χτύπο Α νοίγουν δρόμο οι στιγμές στη λησμονιά Π άρε και φύλαξε στον κόρφο σου βαθιά O ψιμο ρόδι από της χαράς τον κήπο. Τ ρίξε τα δόντια σου σαν έρχεται η πείνα E τσι έχεις μάθει τη ψυχή σου να νικά Y φαλο που τον καρτερεί ηδονικά Π αλιό σκαρί που ντύνει σάπια λαμαρίνα. H ταν κι αυτό το λιμασμένο σου το βλέμμα Ρ ώταγε αν θα σβήσουν όλα μονομιάς Ξ έρεις…αν έμεινε και κάτι από μας A κου τ’ αγέρι, θα στο πει…δε θα’ ναι ψέμα.
Καλημέρα και ευχαριστώ για την απδοχή. όμορφοι στίχοι. καλή συνέχεια