Published 12 χρόνια πριν in Rock

"ΤΗ ΨΥΧΗ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ Η ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΧΑΡΑ"

  • 617
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0

Στίχοι

										Είχα κρυφό παράπονο 
πως δε με ακούει κανείς,
μα, δεν έβλεπα το ολοφάνερο, 
πως ήταν γι’αυτούς, στάση ζωής.  

Κι έτσι, κρύφτηκα απ’όλους, 
έφυγα κι αψήφισα τους όρους, 
σε δρόμους ξένους βρέθηκα, 
την ίδια τη ζωή βαρέθηκα.  

Σε μονοπάτια δύσκολα πορεύτηκα, 
από μια θλίψη σημαδεύτηκα, 
έψαξα άκρη να βρω στο κουβάρι του μυαλού 
και κόλλησα στο μέτωπό μου,τη σφραγίδα του τρελλού.  

Σε νοητούς λαβύρινθους χάθηκα και παγιδεύτηκα, 
με άγρια κύματα και συμπληγάδες πέτρες αναδεύτηκα, 
θάμπωσα και έχασα το είδωλο του εαυτού μου, 
θόλωσα και έσβησα τη μνήμη του μυαλού μου.  

Έχοντας πια ανέβει το δικό μου Γολγοθά, 
έμαθα κάτι που σημαίνει πολλά: 
τη ψυχή ανασταίνει, η στιγμιαία χαρά! 
«Δε περιμένω κανείς να με ακούσει ξανά».  



Δικαιούχος : ΒΟΥΓΙΟΥΚΑ ΕΙΡΗΝΗ

© Copyright, ΒΟΥΓΙΟΥΚΑ ΕΙΡΗΝΗ, All rights reserved.									

:
/ :

Queue

Clear