Ήρθε της ζωής το τραίνο γεμάτο παιδικές ψυχές, γεμάτο με ζωντάνια, αυτές που ήρθαν μοναχές εκεί απ΄τα ουράνια. Στο ταξίδι το παρθένο τις ψυχές μας διανείμουν, ήρθε της ζωής το τραίνο...... εκεί μέσα κι εγώ ήμουν. / Τρέχει της ζωής το τραίνο ταξιδιώτες χαιρετάει και σ΄ανηφοριές βογκάει άλλοτε θα τραγουδάει κι άλλοτε θα πολεμάει. Σε λιβάδι κεντημένο με χρυσάφι και με τρέσα τρέχει της ζωής το τραίνο...... κ΄ είμαι δίπλα, κ΄είμαι μέσα. / Φεύγει της ζωής το τραίνο άλλους φέρνει και αφήνει κι άλλους παίρνει με βιασύνη πιο γοργά κι άλλους αργά, μα κανείς δε θ΄απομείνει. Για σταθμό εγκαταλειμμένο στοιβαχτοί σαν τη κομπρέσα φεύγει της ζωής το τραίνο...... κ΄ είμαι πάνω, κ΄ είμαι μέσα.!!
Σε άλλα κύματα γελάς και σ΄άλλα πάντα τραγουδάς κι όσο σε ψάχνω στα fm ή ίσως στα μεσαία, εσύ το παίζεις πάνσοφη, όμως το παίζεις και Ρουβάς, μα στην πραγματικότητα εκπέμπεις στα βραχέα. Γεια σου γραφεις πολυ εξυπνα!!!μπραβο σου!!!