Ότι πέρασε περνάει Πίσω δεν ξαναγυρνάει Μα δεν σβήνεται Διπλογράφεται και μένει Σαν στο τώρα να συμβαίνει ξαναγίνεται Μία είναι η πληγή πικραμύγδαλο Μία είναι η κραυγή στον αντίλαλο Μία κι η φωτογραφία Με χιλιάδες πρόσωπα Μαύρα άσπρα και αστεία Κουρασμένα πρόσωπα Κάθε τόσο τελειώνει Το φορτίο που σε πλακώνει Μα δεν τέλειωσε Στο κομμένο το κεφάλι Δυο και τρία βγαίνουν πάλι Ξαναστέριωσε
Χαθηκες!! Ολα καλα?
ΟΙ ΑΙΩΝΙΟΙ ραγιαδες οι μικροσκοπικοι!! Το κραμα των ανθρωποειδων!! Δεν ειναι οι Αχαιοι που θα ηθελες! ουτε κατα διανοια... οποια καταπτωσης...Ο Γερος νομιζε! Οπως κι εμεις... Λυπαμαι μαζυ σου...
Τι να πώ! Δεν υπάρχουν σχόλια για σένα, για την γραφή σου! Κάθε στίχος σου και μια ανατριχίλα, κάθε ανάγνωση και μιά ανάμνηση!
ο ερχομός σου, η συμμετοχή σου, η καλή σου διάθεση, τα όσα σπουδαία και μη που μοιραστήκαμε από κοντά είναι για μας η αμοιβή μας.Και διαρκεί για πάντα ξέρεις...δεν ξοδεύεται ποτέ, μονάχα μεγαλώνει...Σε ευχαριστούμε θερμα φίλε!
Αύριο! Θα καίει ο αέρας!!! Να δούμε τι θα προλάβουμε να πούμε χα χα χα!!! Η μπάντα σε χαιρετά και πίνει στην υγειά σου από τώρα!
Ανάμεσα σ' όσους θαυμάζουν την γραφή σου, υπολόγισε και' μένα.Διάβασα τα περισσότερα δείγματά σου απόψε και πραγματικά είναι πολύ όμορφα!Να'σαι καλά και να' χεις πάντα δημιουργικότητα.
Ποιος εγωισμός με τρέφει / Και μου σπάει την πυξίδα / Πάει κι έρχεται η ζωή μου / Απ’ το χάος στην ελπίδα // Αχ αστέρι μου χαμένο/ Μες στον ίδιο ουρανό σου / Πάει κι έρχεται η ζωή μου / Δίχως να χαρώ το φως σου // Καταπληκτικο!!! Μπραφο σου
Καλημερα Αντρι! Ολα καλα? Για πες μου, πως ειναι δυνατων να ακουσει κανεις τους στιχους σου απο τον Παριση?