Στίχοι

										Εναν άπιαστο σκοπό
πάντα τρέχεις να προλάβεις,
μια εσύ και μια εγώ,
ότι κέρδισες το χάνεις.

Περιπέτεια σου μοιάζει
σε ρουτίνα ρυθμισμένη.
Αυτοκράτορας σε βάζει
σε αρένα φορτισμένη.

Φωτεινές οχλαγωγίες
κάθε βράδυ απολαμβάνεις,
στολισμένες ιστορίες
που ποτέ δε θα τις κάνεις.

Μια ανάγκη υπερέχει
κι όσα θέλεις τα σκοτώνει,
πάντα υπόλογο θα σ' έχει
και τα 'πρέπει' τα υψώνει.

Άκου τα πνιγμένα γέλια
μιας θολής οφθαλμαπάτης,
κοίτα μήπως με τα χέρια
καταφέρεις να τα πιάσεις.

Φίλε την ελευθερία
πια την έχουν πουλημένη
και υπάρχει μια εικασία
θα την κλέψουν πεινασμένοι...

Ξέρω τώρα πως τους μάγκες
δεν τους πάτησε το τρένο,
μα τους πνίξαν οι ανάγκες
μιας ζωής που 'ναι μπουρδέλο.

Απ' το σπίτι μιας και βγαίνεις,
το πινέλο μην ξεχάσεις,
τον καμβά μιας γκρίζας μέρας,
άσπρη μέρα να τον βάψεις!