Μαύρα είναι τα κλαδιά μαύρες κι όλες οι πέτρες κι όλο μαύρος ο τοίχος μου μαύρα και τα πουλιά που πριν πεθάνουν κελαηδούσαν πένθιμα Μαύρο είναι το νερό μαύρο και το φαΐ που τρώω είναι το Πάσχα των νεκρών δεν τρέχουν ούτε δάκρυα πια δεν γεννά άλλο η ψυχή ούτε φως, ούτε αγάπη, ούτε έρωτα Μαύρα είναι τα ποτάμια που περνούν την γη μαύροι κι οι ουρανοί οταν στάζουν μαύρα θα είναι και τα μάτια σου όταν θα με κοιτάζουν!
Οπωσδήποτε η γραφή σου διαφέρει,παρουσιάζεις τις πικρές αλήθειες της ζωής. Κωνσταντίνος.