Βασισμένο στη μελωδία του Karavan by Zeljiko Joksimovic Πως ζεις τον κοσμο χωρις την αγαπη χωρις ενα χαδι Πως συνεχιζεις κι απλα προχωρας Εκει που ''λεγα οτι θα μεινω πια μονος γυρισε ο χρονος και της καρδιας μου τα φυλλα χτυπα ΡΕΦΡΕΝ Οπτασια ειδα ξανθια με δυο ματια βαθια καστανα κι ηταν σα να βρηκα το θανατο κορμι αθανατο πως να αντεξω τοση ομορφια Να που ανοιξαν οι ουρανοι και κατεβηκες αγγελος στη γη κι εγινε η καταρα ευχη να σε ειχα αγκαλια ως το πρωι Αχ μια στιγμη στη ματια σου μου φτανει να γινω λιμανι μα μου λες πως παιζω με τη φωτια Ποιος σ'' αγκαλιαζει να ηξερα μονο κι αν σας βρω μες το δρομο να σε παρω απο αυτον μακρια
και καλα!!
Ότι ήταν δισκοπωλείο δηλαδή...είναι σαν να βάζεις ένα ναρκομανή να δουλέψει σε φαρμακείο!!! Να προσέχεις!
tha se parakalousa, na min fortosis alla kommatia sou, se parakalo!. Svise prota kanena gia min diavazo panta olla. Liga kai kala...
Καλώς όρισες...όμορφη η γραφή σου και ποιοτική. Μ' αρέσει η ποικιλία της θεματολογίας σου...μ' αρέσει που νοιώθω επίσης την ποίηση να αιωρείται γλυκά μέσα στα δημιουργήματά σου. Καλή συνέχεια...