Στο μικρό σου Αντάρτικο Σαν βλέπεις πουλιά ξαφνικά δραπετεύουν Θυμάσαι και σκέφτεσαι μίλια μακριά Σαν πάγος γλιστράς στο κορμί σου για πάντα Μετά από μια έντονη έλξη κακιά Δεν είναι άνοιξη δεν είναι χειμώνας Δεν είναι θάλασσα δεν είναι βουνά Τα μονοπάτια οδηγούνε σε δρόμο Κι η φυλακή οδηγεί στη σιωπή Να είσαι εδώ στο μικρό σου το Αντάρτικο Να είσαι εκεί στη μικρή σου την αυλή Σαν τρέχεις στους κάμπους που έχεις ανάγκη Λυπάσαι που στέκεσαι μ’ελπίδα καμιά Σαν λάθος υπάρχεις και ζεις κι αγριεύεις Και λιώνεις σαν σίδερο που ζει στη φωτιά Δεν είναι άνοιξη δεν είναι χειμώνας Δεν είναι θάλασσα δεν είναι βουνά Τα μονοπάτια οδηγούνε σε δρόμο Κι η φυλακή οδηγεί στη σιωπή Να είσαι εδώ στο μικρό σου το Αντάρτικο Να είσαι εκεί στη μικρή σου την αυλή
ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΩ ΤΟ ΝΑΔΙΡ ΦΙΛΑΡΑΚΙ!!!!
Γειά σου αναρχοαυτόνομε της γραφής. Μια απλή περατζάδα για να δώ εάν το άλλο κομμάτι του φίλου μου δημιουργού παρέδωσε καμμιά νέα επαναστατική ιδέα. Σε χαιρετώ.
Ευχαριστω που με αποδέχτηκες. Good luck
Καλή Χρονιά Κλέαρχε με υγεία, αγάπη, ευημερία και δημιουργίες......φιλιά σου