Νέκρωσα... άψυχες σκέψεις, σκάρτο μυαλό πάγωσα... το βλέμμα δεν χάρηκε, ορίζοντες το στέμμα βούλιαξα... πέλαγα θλιμμένα, της ζωής μου τα καμμένα χάθηκα... σε λιβάδια γεμάτα ξέρες ξέμεινα... σε αναλώσιμες μέρες γέλασα... με νεκρώσιμες πληγές πέταξα... με σπασμένα κλουβιά υπήρξα... και δεν το μαρτύρησα αφουγκράστηκα... ήχους από ωκεανό κι όμως αισθάνθηκα... την χαρμολύπη να με κοιτά!
Καλημερα,καλη δημιουργικη συνεχεια.. http://www.youtube.com/watch?v=12uCrjeYmdA
κράτα γερά... και απλώσου !!!! τώρα έχεις χώρο !!! Να είσαι καλά και φυσικά θα τα λέμε!! Τα φιλιά μου !!!!
από κάτι λίγα που έχω δει σε άλλο σάιτ και σεις έχετε να δόσετε της αλήθειας σας κείμενα εξαιρετικά... ευχαριστώ σας!