Στίχοι

										Χτυπά τα φύλλα καταγής
το κρύο ψιλοβρόχι
και πάνω στο τραγούδι του
ο νους μου ταξιδεύει,
απόψε που ΄φυγες νωρίς,
η μοίρα μου θα το  ΄χει,
όταν θωρώ τον έρωτα
αυτός να αλαργεύει.

Ριμάρει η βροχή
κι έχει πόνο του νερού η λέξη,
το πρώτο μας φιλί
ουτ’ αυτό σαν θύμηση θ΄ αντέξει.

Στεκόσουν άνθος στη βροχή
με φόντο τον Φλεβάρη,
και τότε που σε γνώρισα
ψιχάλα ροβολούσε
σε πικροδάφνης φύλλα,
μού πήρες όλη την ψυχή
με γέλιο κεχριμπάρι,
για μια στιγμή δεν όρισα
αν η καρδιά χτυπούσε
με τόση ανατριχίλα.

Ριμάρει η βροχή
κι έχει πόνο του νερού η λέξη,
το πρώτο μας φιλί
ουτ’ αυτό σαν θύμηση θ΄ αντέξει.

Άλλαξαν χρώμα οι στιγμές
στα σαββατόβραδά μας,
το κόκκινο της προσμονής
ταξίδεψε στο γκρίζο,
οι ρίμες τραγουδιών στεγνές
από τα όνειρά μας
κι εσύ με τρέμουλο φωνής 
μού λες να μην ελπίζω.