ΤΟ ΚΛΕΙΔΙΞυπόλητος στην αμμουδιάοι τσέπες μου χωρίς κλειδιάκι από ψηλά ένα αστεράκι που κρυώνειμου στέλνει σήματα δειλάπου λεν ο χρόνος πως κυλάκαι συ μικρή κοιμάσαι στο μπαλκόνιΧάθηκε ο κόσμος δηλαδή ΡΕΦΡΑΙΝνα μου πετάξεις το κλειδίνα μου πετάξεις το κλειδίκι εγώ να τρέξω σαν παιδίΣτα γόνατα μου το νερόαπό το κύμα τ αλμυρόνοιώθω και μπαίνω στου ονείρου τις αισθήσειςκι αναρωτιέμαι αν κι εσύαπ τ αναμμένο μου κρασίπιεις και για λίγο στο μπαλκόνι σου μεθύσεις
0 comments