Στίχοι

										Σαν τιμωρία τούτη δω η συμφορά,  
που’ ρθε την όψη του προσώπου μας να πνίξει.  
Πικρά χαμόγελα ας κρύψει φανερά,  
γεμάτα φθόνο, υποκρισία μα και θλίψη.  
  
  
  
  
Ειν’ ευκαιρία μια φορά στα χρονικά,  
μέσα απ’ τα μάτια, της ψυχής μας τους καθρέφτες.  
Να δουμε αλήθειες που τις κρύβαμε καλά,  
να βγούν στη φόρα οι προδότες και οι ψέυτες.  
  
  
  
  
Μάθημα χρήσιμο αυτη η συμφορά,  
κι’ αυτο που λέω μην το παίρνετε γι’ αστείο.  
Θα βοηθήσει στης ψυχής τη γιατρειά,  
θ’ αποτινάξει το πλαστό μας προσωπείο.