Στίχοι

										Την καραβελα ο ανεμος
αγγιξε χτες το βραδυ,
και κυμματα αλαριεψαν
να κλεψουνε το χαδι.

Θε να το πανε στο βυθο
για παντα να το κρυψουν,
σ΄ενα κοχυλι μυστικο,
μαυρο να το καλυψουν.

Κι η θαλασσα αγριεψε
μπροστα στην καραβελα
σαν παθος που αντριεψε
απ΄τ΄ανεμου την τρελα.

Και τ΄αερακι φυσηξε
μακρια να την επαρει
κανεις του, που την αγαπα
να μην την ετουμπαρει,

Μα οσο φυσσα πιο δυνατα
΄γριευουν και οι αφροι τους,
σαν των κυμματων των κακων
ψηλωνει το κορμι τους.

Απο την επιφανεια
σε λιγο θα τη χασει,
στην ερμη την ορφανια,
για παντα θα περασει.

Μα οπως τηνε αγαπα
καν΄την αγαπη πετρα
στο κυμμα την επαρατα,
σε θαλασσα πλανευτρα.

Καλλιο του, να τηνε θωρρει
κι ας μην τηνε κερδιζει,
παρα σε ακαρδο βυθο
μονη να πλημμυριζει

Μα δεν τελειωνει η αγαπη του
κι ο ποθος δεν στερευει,
για λιγο θα την ακουμπα
και υστερα γαληνευει.