Published 15 χρόνια πριν in Rock
... Ποιητές Τρανοί
- 683
- 0
- 0
- 0
- 24
- 0
Στίχοι
Στη χώρα μου, είναι και τούτοι οι λόγιοι, ποιητές τρανοί που το πιάτο τους γεμίζουν με κομμάτια απ' το σώμα των προηγούμενων ποιητών αλλά δεν τρέφονται μ' αυτά δεν κοινωνούν το αίμα φτύνουν τα κόκκαλα καθαρίζουν τα νεύρα και μόνο το μαλακό ιστό αναμασούν -λέξεις στρογγυλεμένες σε χαρτί- κι έτσι τα δόντια τους γυμνάζουν. Δεν δαγκώνουν κιγκλιδώματα ούτε ακονίζουν εκείνα τα κουτάλια με τα περίτεχνα σκαλίσματα στην ξύλινη επένδυση αλλά τις χτένες τους οπλίζουν εκείνες που αιωρούνται απαστράπτουσες στην είσοδο της αίθουσας του θρόνου με τα κρύσταλλα Βοημίας για καθρέπτες. Στη χώρα μου, είναι και τούτοι οι λόγιοι, ποιητές τρανοί που μάθανε τα μάτια τους ώς το στόμα να τεντώνουν μάθαν τη γλώσσα τους που βρίθει εθισμών να τα γεμίζει σάλια - τ' απολυμαίνει λένε- και να τ'αφήνει να γλυστρούν στον οισοφάγο το μέσα τους να δούνε, ν' ανtικρύσουν ενώ έξω η πραγματικότητα εκπορνεύεται στις σκάλες που κάποτε αποθέτανε νεογέννητα παιδιά ορφανεμένα - Πόσο πάει; - Τίποτα, όμορφε! Αρκεί να συνηθίσεις τ' όνομά μου! αλλά κι αυτό που βλέπουν μέσα τους τι στάζει; τι οσμή λοιπόν σκαρφίστηκε και πια δεν τους τρομάζει; Κι αντι να τρέξουν κρυφτούν, να αμαρτήσουν, ναι διοργανώνουνε gala σε λειβάδια στολισμένα με εξώφυλλα με βάζα πλαστικά που ανθοφορούνε κι ακέφαλα ερίφια ματωμένα Στη χώρα μου, είναι και τούτοι οι λόγιοι, ποιητές τρανοί που μεζούρες οπλισμένοι απο λάστιχο μετρούν τις συλλαβές τους μια μια νάχουν βάθος να φτιάξουν ψίθυρους με βάρος αρκετό, να γίνουν Αργοναύτες και δόκτορες και πραιτωριανοί με στίβα τα βραβεία όπως κοιτάζουν τις αράχνες στις γωνίες του ταβανιού σαν χάδια απο την έδρα στης Έκθεσης το μάθημα και κουνούν τα χέρια τους σαν να κεντούν τραπεζομάντηλο καθώς του πυρετού το χρώμα είπαν φωτιά και την αρρώστια τους για χάρισμα νομίσαν κι όταν την πλάνη υποψιάστηκαν μουτζώνανε της τέχνης τους θεούς που τάχατες τους κάναν ποιητές αντι να τους στολίσουν ιερείς εκείνα τα κουρέλια των αγίων τίποτα γένια που βρωμάνε ξερατά και παπούτσια αθλητικά γεμάτα λίγδες για να βιώσουν την απόρριψη, τις ενοχές, την εξορία ή τέλος πάντων να τους δώσουν μια λεπίδα απο εκέινες που κοσμούν τα διαδήματα πληγές στο πρόσωπό τους να χαράξουν που δεν κλείνουν αυτές να γλείφουν, μ' αυτές να τρέφονται μήπως και καταφέρουνε να τους πιστέψει κάποιος Στη χώρα μου, είναι και τούτοι οι λόγιοι, ποιητές τρανοί που στο λαιμό τυλίξανε θηλειά εκείνα τα κασκώλ απο μαλλί Αυστραλέζικο στην πολυθρόνα ανέβηκαν σ' αυτή που κάποτε αναπαύαν τις εμπνεύσεις την ειδικά σχεδιασμένη απο οίκο του Μιλάνου και στο κενό ριχτήκαν Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσστ! Κρύψε τις λέξεις μας στις τσέπες σας καλά σαν καραμέλες που μας έδινε η γιαγιά, θυμάστε; και πάρτε θέση στο ικρίωμα μπροστά Ξέρω μυρίζει άσχημα, βρωμάει το ξέρω μα υπομονή, απο ώρα σ' ώρα τούτη η σήψη τα παράθυρα θ' ανοίξει!
Ευχαριστούμε πολυ για το όμορφο καλοσόρισμα :) Καλή συνέχεια!!
Συγχαρητήρια στον κ. Καναβούρη, συγχαρητήρια και σε σ’ εσένα που ανάρτησες το κείμενό του....είμαι τώρα κι' εγώ ακόμα πιο σίγουρη, πως ξέρουν οι ποιητές με ποιους κάνουν παρέα….και ιδίως οι νεκροί… "ΑΡΤΑΒΑΝ"!!!!!!!!!!! Δεν ξέρω ποια στροφή να πρωτοδιαλέξω… αντιγράφω την πιο κάτω…γιατί μου ‘μεινε έντονα στο νου…όπως έντονα μου ‘μεινε και ‘κείνη η τελευταία, στροφή που αγκαλιάζει μέσα της μια πόλη που δεν είδα… και κουβαλά τις μαχαιριές κάποιας μισής πατρίδας. «Κι εκεί που λάβωνε το φως αιμοραγεί σκοτάδι κι όπου φύτρων' ο έρωτας θάβουν μικρά κορμιά μοιάζει ο νους μου σαν βαθύ μα άνυδρο πηγάδι που στέρεψε ποτίζωντας σκιές στην ερημιά» Τόσο καλογραμμένο, τόσο μεστό!!!!
χαχαχαχαχα!!!!!...Διαβαζοντας το , μου εφερε εκεινα τα μηδιαματα , που μου ειχε φερει η αναγνωση του βιβλιου σου ....Με το πολυ ιδιαιτερο και διαπεραστικο Αβυδηνικο χιουμορ.....Που απο το μηδιαμα , χωρις να το καταλαβεις περνας στο γελιο.... Γελιο ... που βγαινει απο πολυ σοβαρα και βαθια πραγματα και προβληματισμους....... Νομιζω , ειναι η ωρα , να προχωρησεις , στη δευτερη συγγραφη σου.... Τοσο πλουσιο υλικο , που να ξαναβρεις.... ο πιθανος τιτλος.... Κανενας , νομιζω , δεν θα μπορεσει καλυτερα απο εσενα, να μεταφερει τον γενικο τραγελαφο.... Οχι , πως δεν μου αρεσουν οι τραγελαφοι..... Τους επιδιωκω συνηθως... Και αυτο μπορει να μου το προσαψει , δικαια καποιος.... Οταν συναντω τραγια , προσπαθω , να τα μετατρεψω σε ελαφους.... Και το αποτελεσμα , παντα τραγελαφος και γενικος χαμος.... Υπεροχο το τελευταιο σου ανεβασμα..... Ομως για να το γυρισω καπου αλλου θα πω , πως ακομη πιο σημαντικη για μενα , ηταν η ερμηνεια σου , σε ποιηση Δοτσιου..... Ημουν τυχερος που την ειδα.....Ισως δεν θα εχω , ξανα την ευκαιρια να σε δω στο παλκο......Αν και ελπιζω , να την εχω..... Πες μου κατι ρε Δημητρη?.... Ουτε ενας δεν μιλησε , για τις μικρες παραστασεις που ειδε εκει....Και καποιες ηταν καταπληκτικες..... Πολυ δυνατη η εμπειρια ,επισης Κωνσταντου-Δοτσιου.... Επισης , Η ερμηνεια του Αρνη , στην Λαικη μελοποιηση Νεκταριου Αλλα και η ζειμπεκια Καλουδη σε δικο του τραγουδι , μουσικη Λιναρδου....... Αληθεια , μεγαλη εμειρια , να χορευεις , οταν παιζει απο πισω η ψυχη σου μουσικες..... Γιατι δεν μιλησε γιαυτα κανεις Δημητρη? Γιατι τα εφτυσαν επιδεικτικα? Γιατι εφτυσαν τον ιδιο τους τον εαυτο? Και εδω , λοιπον , θα διαφωνησω λιγο μαζι σου.... Οι βαρβαροι ηρθαν προ πολλου .....Τα πηραν ολα και εφυγαν.....Και χαμπαρι δεν πηρε κανεις (εδω θα συμφωνησω)....... Τα λαφυρα , που πηραν , ειναι ανεκτιμητα...... Ειναι η βαθια αρχαια μας παιδεια και ο ηρωισμος των προπατορων μας...... Οι βαρβαροι μπηκαν προ πολλου , εκπολιτιστηκαν οι ιδιοι και μας αφησαν μοναχα ,στις φλεβες να κυλα , το αιμα του ραγια η του γενιτσαρου..... Υπερβαλλω τωρα , καποιος θα πει! Ενα τσογλανι , θα πει , πως θελω να καλυφτω , σαν τον ελεφαντα , πισω απο παπαρουνα Αλλος θα πει για να προβληθω ! Δεν θα μπορεσουν , ποτε τους να το καταπιουν , το αυτονοητο....... Υπαρχουνε και καποιοι , που παρολα τα χιλια τα ελαττωματα τους , ειναι ξυπνιοι , ζωντανοι και ακομη κυνηγουνε το ωραιο και το αειθαλες....... Ενας απο αυτους εισαι και εσυ Δημητρη , παρολο , οτι χαλας την πιατσα και δεν εχεις και πολλα ελαττωματα..... Ενας απο αυτους , ειμαι και εγω , παρα τα πολλα μου ελαττωματα....... Ομως δεν θα τη κανω τη χαρη σε καποιους .... Δεν θα τους μοιαξω....
περιμένω μέρες τώρα...να βγουν όλοι και να πάρουν τις όποιες ευθύνες τους αναλογούν...και βλέπω πως εσύ με ίσως το μικρότερο μερίδιο ευθύνης....έχεις την τόλμη να το κάνεις και σε συγχαίρω γι αυτό. Θεωρώ δε την προσέγγιση που έχεις κάνεις άκρως ρεαλιστική και καλό θα ήταν να την διαβάσουν όσοι θέλουν να σχηματίσουν μια ολοκληρωμένη άποψη των γεγονότων που συνέβησαν εκεί.....αν και μάλλον το κουβάρι θα πρέπει να ξεμπλεχτεί από πολύ νωρίτερα!!!
Που τα κρύβεις αυτά τα μαγικά κείμενα; Δεν ξέρω που θα το οδηγήσεις μουσικά,αλλά άν είναι εφάμιλλο με το γραπτό, γνώμη μου είναι πως έφτασες στη πηγή που αναβλύζει νερό αιωνιότητας Να 'ξερες πως το ζηλεύω!!!!!!!!!!!!!!! ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!1
καλέ μου φίλε να σε διαβάζουμε. Μην καταστρέφεις τη μαγεία και νά σαι πάντα αυθάδης.
ΚΥΡΙΕ ΑΒΥΔΗΝΕ... Δεν ξέρω αν τα καταφέρω (λίγο δύσκολο το βλέπω) αν και πολύ θα το ήθελα!!!!!! (Μάλλον απουσία θα πάρω...) Ευχομαι όμως. ΟΛΟΨΥΧΑ!!! Κ Α Λ Η Ε Π Ι Τ Υ Χ Ι Α!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πραγματικά υπέροχοι στίχοι...
Poly liges fores diabazeis kati pou se aporofa etsi .Xwris deuterh anapnoh mexri pou teleiwse.kai meta anapneeis gia na xonephseis apanthseis pou den dw8hkan , erwthseis pou den eghnan kai teleies...Pragmatika systelletai o kosmos...kai omorfainei.Ka8e stigmh tou kai enas aiwnas Dhmhtrh ..kai meta sto aperanto shmmera !!
"Μέχρι να το λαμπρύνουν ήττες το κορμί και να βουρκώνουν όλα μ'ένα κοίταγμα" με ένα τέτοιο κοίταγμα, σα του φίλου του Λάμπρου, σού έυχομαι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Δεν ξέρω αν "βρήκες κάτι στα μάτια μας να ελπίζεις". Αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν για να δίνουν ελπίδα και όχι να την αναζητούν, ακόμα και στις περιόδους εκείνες που νιώθουν ότι στέρεψαν από κάθε ικμάδα ψυχικής δύναμης. Και εσύ είσαι σίγουρα ένας από αυτούς τους λίγους. Κυρίως με τη δουλειά σου και δευτερευόντως με τα ανθρώπινα χαρίσματα που εκπέμπεις.
Μαλλον , ο φιλος σου Δημητρη , ειναι πιο τρελλος απο εμας....Για να ειμαι ειλικρινης , δεν καταλαβα εξολοκληρου ,την νοηματικη του κειμενου , αλλα σιγουρα αισθανθηκα στο πετσι μου , μια σκληρη ποιηση , που καθολου τυχαια , αφου ο ποιητης , παραθετει τις λεξεις μπροστα μας , αφηνει μεσα μας , ενα ξερο σεληνιακο τοπιο....Ενα τοπιο θανατου....Η μαλλον καλυτερα , ενα τοπιο θανατου.....Γιατι ο φιλος μας , απ οτι μαλλον καταλαβα , θελει να διαχωρισει τις εννοιες...Ορθως...
Χαίρομαι που σ' άρεσε (ειδικά εσένα) Δημήτρη διότι σε θεωρώ από τους κορυφαίους εδώ μέσα! Έχω παρακολουθήσει την πορεία σου (εδώ), την οποία θεωρώ λαμπρή και βαθειά σκεπτόμενη. Αυτόματα το λοιπόν, τα σχόλια σου αποκτούν μια ειδική βαρύτητα (κατ' εμέ πάντα). Να είσαι καλά, φιλικά Δημήτρης.
πως γινεται αυτο που μου λες στο σχολιο σου φιλε μου, ομως θα σου πω πως γινεται να μ αρεσει τοσο πολυ ο λιμανισιος αγερας σου Εισαι εμπνευσμενος Εχεις το χαρισμα Εισαι ευαισθητος Τοσο απλα Με τιμα η φιλια σου Να εισαι καλα Δημητρη
Συγκλονιστικό, υπέροχο!!! Ξέρεις τι μ’ άρεσε πολύ πολύ...αυτή η ελπίδα Δημήτρη μου, αυτή η προσμονή του ωραίου, των ακατέργαστων φωτιών στων τραγουδιών τα τραύματα και στις κραυγές των βράχων...και εν τέλει, αφού υπάρχει ελπίδα, υπάρχει και η τροφή για τη ζωή και το ταξίδι της, ας είναι και με πληγές από σπασμένες μέρες...οι πληγές δημιουργήθηκαν γιατί απλά θελήσαμε να ζήσουμε, να ταξιδέψουμε και να μη μείνουμε καθηλωμένοι μέσα σε μια αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου, περιμένοντας το ωραίο...Δεν ξέρω εσύ πως ερμηνεύεις κάθε φορά που διαβάζεις αυτό σου το ποίημα ή ποιο μήνυμα θέλεις να περάσεις, αλλά εγώ και τις δυο φορές που το διάβασα, το άφησα να με ταξιδέψει έτσι...ακόμα και να ήταν από λάθος οπτική γωνία που το κοίταζα, μου άρεσε έτσι όπως το έβλεπα και την τρίτη φορά που θα το ξαναδιαβάσω, πάλι θα δω έναν όμορφο Αγγελιοφόρο να κρατά την ελπίδα και τη ζωή σ’ ένα χρυσό φάκελο και να μου χαμογελά...Την καλημέρα μου.
δεχτείτε την εκτίμηση και τον θαυμασμό μου και την ιδιαίτερη αδυναμία μου στο "εκείνη τη νύχτα"...Παρ'ότι δεν ομιλώ την γαλλικήν με συγκλονίσατε σχεδόν...
Είσαι έτοιμος Δημήτρη.Από καιρό.Δεν ξέρω αν η "έκδοση" είναι η ευχή,η ποιητική σου "Ιθάκη".Όμως ξέρω, πως όταν διαβάζω εσένα, μπορώ χαμογελώντας να βουτάω από ψηλά στη δική σου θηριώδη λεκτική δύναμη,στο υπεμέγεθες της ευαίσθητης οπτικής σου,στην πολυμέρεια της αισθητικής σου,στη δική μου αδυναμία ,στη δική μου ανεπάρκεια...
Ομολογώ πώς με συνεπήρε η ¨πόλη της Ανατολής ΙΙ" σου και μου χάρισε ενα όμορφο πρωινό. Δεν ειναι οι εικόνες ούτε η δύναμη των ενοιών που τόσσο με κέρδισαν όσο το παιχνίδι και το κέντημα των λέξεων που σου πέτυχε. Μπράβο μου έρεσε πάρα πολύ.
Δημήτρη μου, καλησπέρα...μου έρχεται κάπως δύσκολο να κρίνω το έργο σου...δύσκολο είναι να σχολιάζεις έναν ποιητή...το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποκλιθώ μπροστά στον ποιητικό σου λόγο...Την εκτίμησή μου...
Ευχαριστούμε πάρα πολύ Δημήτρη! Είναι όντως ένα κομμάτι που μας αρέσει κι εμάς ιδιαίτερα και χαίρομαι που σε βρίσκουμε σύμφωνο! Χαιρετισμούς, Γιάννης
Εκτός από υπέροχους στίχους… και πολύ καλό έντεχνο τραγούδι! Αν ήσουν και τραγουδιστής με φωνάρα θα ήταν αδικία χα χα χα χα! Εύχομαι να σε ακούσουν και να σε διαβάσουν οι τωρινοί διάσημη του είδους γιατί δεν είναι και στα καλύτερα τους και εσύ είσαι πιο βαθιά στο πνεύμα τους από ότι οι ίδιοι… καλή επιτυχία με λίγα λόγια!
Τα διάβασα όλα σου τα κομμάτια κι έμεινα ειλικρινά άφωνη. Όλα εξαιρετικά. Μπράβο σου και καλή συνέχεια
Εντυπωσιάστηκα με ( ω ). Ο δαίμων της βιασύνης βλέπεις.....
Kαλως ήρθες.. Βιογραφικο με χιουμορ.Στιχοι το αντιθετο θα ελεγα..Μου άρεσαν ολα πολυ. Καλη συνεχεια να εχεις.