Στα λασπόνερα κάποιου χειμώνα περασμένου κέρδισες την έννοια της απόλυτης χαράς. Ακολούθησες τα χνάρια του δικού σου πεπρωμένου σταμάτησες στα σύνορα μιας ξένης καρδιάς. Ποιός ήταν τάχα ο αντίπαλός σου; Ποιός έσπειρε μίσος μέσα στο μυαλό σου; Ποιός φόβισε τις φεγγαρόφωτες νυχτιές σου και χάθηκε το φως απ'τις καλές στιγμές σου; Στα ερείπια κάποιας ξεχασμένης γειτονιάς οι φθορές σου απέκτησαν μεγάλη αξία. Τις ρογμές σου φυλάκισες σε μια μεγάλη αγκαλιά της αγάπης γεύτηκες τη γλυκιά ουσία. Ποιός ήταν τάχα ο αντίπαλός σου; Ποιός ύψωσε τα φράγματα στο ριζικό σου; Σ'ενα ξωκλήσι μέσα άσε την πληγή σου νά'ρθω να πιω νερό απ'την πηγή σου. Στις λακούβες κάποιου απομονωμένου δρόμου φύτρωσαν λουλούδια απ'το δάκρυ της ελπίδας. Μια χαμογελαστή ψυχή ενός ξεγδαρμένου κόσμου τη δύναμη τύπωσε στο χέρι σφραγίδα. madlin
Πολύ καλό...καλό σου βράδυ!!!
... πολύ όμορφο το "κι αν προσπαθήσουμε". Σε μένα δείχνει μια γλυκειά απογοήτευση με νοσταλγική ελπίδα. καλό σου απόγευμα.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΤΑ ΕΝΝΟΩ!ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ!ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΕΤΣΙ!
Απο καθε αποψη η γραφη σου υπεροχη...Υπαρχουν καποιες σκεψεις σου που φυλακιζουν τα θελω μου και καποιες αλλες που πετουν με την ψυχη μου ! Τα σεβη μου !!!!