Στίχοι

										Κάτω απ τα βλέφαρα σου

φώλιασαν οι ελπίδες μου

και την γαλήνη σου πανώρια

θα ομορφαίνουν

και σαν κοιμάσαι χιλι αστέρια

καθ απόβραδο,

μακριά λυγμοί κάποιου βιολιού

θ αργοπεθαίνουν



στοχάσου, αυτή η ελπίδα πέρασε

και χάθηκε,

όπως στους κρίνους διαπερνά

μι ανατριχίλα

κι όταν ξυπνήσεις απ το ονείρου

το ξεφάντωμα,

θα δεις το λεύκωμα

πως τούκλεισαν τα φύλλα



ίσως να νοιώσεις ξέμακρα θλιμμένο

ένα μουρμούρισμα ,

ήχους νεκρούς

που κατακλύσανε τα στήθια,

θα δεις τότε πως σβήνει

ένα πρελούδιο νανούρισμα,

βαρεία σκιά του πεπρωμένου μας,

στ αλήθεια



Μαράκος