Στίχοι

										Σκίζεις χαρτονομίσματα φτύνεις τους βασιλιάδες 
πόρτες ανοίγεις φυλακών ο ήλιος για να μπει 
χάδια χαρίζεις στους λεπρούς παίζεις μες μασκαράδες
απόκληρη  σε όρισαν και αντικοινωνική

Ψυχή  μου απροσάρμοστη τσιγγάνα 
που βολοδέρνεις όπου θέλεις και αγαπάς
μην τους θυμώνεις που σου φέρονται σαν ξένη
τούτος ο κόσμος δεν γεννήθηκε για μας

Θεού δοτούς εκπρόσωπους  δίχως αιδώ χλευάζεις
γυμνή πλαγιάζεις δίπλα τους  κλαίνε και εσύ γελάς
σαν σε κοιτούν τη γλώσσα σου προκλητικά τους βγάζεις
κατάρες  όταν ρίχνουνε εσύ χαμογελάς

Γκρεμίζεις τα παιχνίδια τους  τον ύπνο τους παιδεύεις
σαν βρουν την ησυχία τους  καλείς τον σαματά
μέσα στην ηρεμία τους απότομα αγριεύεις
ξεστρώνεις την ανακωχή και στρώνεις τσαμπουκά

Ψυχή  μου απροσάρμοστη τσιγγάνα 
που βολοδέρνεις όπου θέλεις και αγαπάς
μην τους θυμώνεις που σου φέρονται σαν ξένη
τούτος ο κόσμος δεν γεννήθηκε για μας

Και ας σε έχουνε  απρόσκλητη  στα σπίτια τους πηγαίνεις
πηδάς από τα παράθυρα σαν βρεις πόρτα κλειστή
στην τιμωρία αδιάφορη δεν την καταλαβαίνεις
πένθιμη εμφανίζεσαι σαν κάνουνε  γιορτή

Ταλαιπωρείς τον ήλιο  τους  με όνειρα τον σκεπάζεις
χαλάς την νηνεμία τους   σκορπίζοντας  βροχή
μες τον βαθύ τον ύπνο τους  σκύβεις και τους τρομάζεις
μπαίνεις μέσα στη  σκέψη τους σαν κάνουν προσευχή

Ψυχή  μου απροσάρμοστη τσιγγάνα 
που βολοδέρνεις όπου θέλεις και αγαπάς
μην τους θυμώνεις που σου φέρονται σαν ξένη
τούτος ο κόσμος δεν γεννήθηκε για μας