Η γενιά του τίποτα (ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ)

  • 540
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0

Lyrics

										Σε μια γωνιά αγνοούμενα,
παιδιά από το πουθενά –
δικά μας πια ιδανικά
αλλόκοτα μηδενικά.
Σωστή γυρεύουμε φωνή
με τ’ άδικο να διαφωνεί
και μέσα απ’ τη βαθιά πληγή
ζωή ανθρώπινη να βγει.

Η γενιά του τίποτα,
του όχι, του καθόλου –
άγγελοι που έπεσαν
στο στόμα του διαβόλου.

Ας βρούμε κάτι κάποτε
να βγούμε από το ποτέ,
του πάνω κόσμου οι πυρκαγιές
να γίνουνε Πρωτομαγιές,
να σβήσει η μέρα τη νυχτιά,
το φως να μπει μες στη ματιά,
να γίνει το κενό αγκαλιά,
να βρει το όνειρο φωλιά.

Η γενιά του τίποτα,
του όχι, του καθόλου –
άγγελοι που έπεσαν
στο στόμα του διαβόλου.

Αφροδίτη Γιαννάκη ©									

:
/ :

Queue

Clear