Θλίψη με λύγισε, αίφνης, αφ’ ότου έγινε η πίκρα καημός κρυφός σαν κρίμα κόσμου να σκάω εντός μου στην ενοχή. Βάρυνε το ξεψύχισμα του χνώτου κι έγινε ο ιδρώτας ατμός γλυφός, λιώνω στην άκρη με λάσπη δάκρυ σκέψεις βροχή. Στέργω τ’ ανάθεμα και στον χαμό του σύντροφος είμαι και αδερφός, με κάθε οδύνη να καταπίνει κάθε πτυχή. Κι’ άνοιξα το παράθυρο του νότου να μπει ο ήλιος, να μπει το φως ήχοι της μέρας, φρέσκος αέρας και μια ευχή. Κι είχα την τύχη, να δω του πρώτου και του μοιραίου μου λάθους, σαφώς, το μέγα σφάλμα μέσα σε κάλμα κι απαντοχή. Γίναν’ οι κρίσεις θύμα μπουρλότου ο εγωισμός μου, λόγος ζουφός.. Γρικώ τον πόθο, και πια σε νιώθω σαν προσευχή… -.-
Καλές γιορτές Χρήστο!!
Ta Grafta sou yperoxa!Ta prwta dyo pou diabasa...8a epanel8w!!!
Χρόνια πολλά και καλά με την ευλογία της Παναγίας. Εύχομαι να είσαι πάντα καλά!!! Αλεχ
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
... ελπίζω να γνωρίζει πόσο τυχερή είναι η Μαρία.. κάθε σου λέξη.. κι ένα διαμάντι... Να είσαι πάντα καλά...
ένα μου χάδι, να σου καρφώσω στα μαλλιά αυτή τη νύχτα, ένα φιλί μου ν' αφήσω στα χείλη σου για καληνύχτα.. πόσο χαίρομαι....
Πολύ καλή δουλειά και καλά μετρημένη, κατάθεση ψυχής επίσης...
Πολύ ωραίο ποίημα κύριε Χρήστο.
ΧΡΗΣΤΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ.ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ . ΣΟΥ ΕΥΧΩΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ