Lyrics

										Ο ήλιος λαμποκόπαγε μέσα στης λίμνης τα νερά 
και τις ακτίνες σκόρπαγε με περισσή γοργάδα,
άλλες πέφτάν από ψηλά σα νάχουνε παντού φτερά
μα κάποιες άλλες από βαθιά βγαίναν με ζωηράδα.

Ήταν η αντανάκλαση που έκανε το θαύμα
κι έπεσε ο ήλιος ο λαμπρός, βαθιά, κοντά στον πάτο,
όμως η λίμνη δροσερή, χωρίς κανένα καύμα,
μόν΄ ήταν πενταόμορφη και το νερό χλιδάτο.

Τ΄ άγρια ζώα για να πιούν νερό να ξεδιψάσουν
το κεφαλάκι έβαζαν μεσ΄ στο νερό με φόρα
κι όταν τον ήλιο έβλεπαν χωρίς να ξαποστάσουν
έτρεχαν να κρυφτούν εκεί, ψηλά στην ανηφόρα.

Αχ ήλιε που λαμποκοπάς, τα ζώα τα τρομάζεις
όταν το φως αντανακλάς μεσ΄στα νερά της λίμνης,
ίσως με τις ακτίνες σου τον κόσμο αγκαλιάζεις,
και δίνεις και την αίσθηση παντοτινής γαλήνης,

όμως δε βλέπουν άνθρωποι και ζώα μ΄ ίδια μάτια
το φως και τη λαμπρότητα που δίνεις και σκορπάς,
άλλοι σε βλέπουν κι έρχονται στα μέσα σου παλάτια
κι άλλοι πηγαίνουν μακρυά όταν στραφτοκοπάς.