Στίχοι

										Άνθισε πάλι η πασχαλιά…
Μα δεν την πρόσεξα…
Τα μάτια κοιτάζουν πλέον μα δε βλέπουν.
Δίνοντας μάχη με το χρόνο,
Να χωρέσω όσα μπορώ σε μια ημέρα,
Σίγουρος ότι ο χρόνος θα με περιμένει,
Να προφτάσω τα αναγκαία,
Η αυτά που νομίζω ως τέτοια... 
Και έπειτα θα είμαι ήσυχος λέω, 
Να γνωρίσω τους ανθρώπους, 
Τη φύση, τη ζωή... 
Μα ο χρόνος δεν μας περιμένει…
Τρέχει μαζί μας κι αυτός, 
Στο πλάι μας, χαμογελαστός... 
Σίγουρος για το νικητή…
Τον πραγματικό νικητή,..
Όχι αυτόν που μπορεί στα απλά να θριαμβεύει... 
Μα στα δύσκολα…
Όχι σε αυτά που είναι γραμμένα σε βιβλία, 
Μήτε και στα άλλα που μπορείς να τα αγοράσεις…
Μα σε αυτά που κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει ποτές...
Στις αλήθειες που αποφεύγουμε να δούμε,
Και που υποψιαζόμαστε ότι υπάρχουν, αλλά…
Πιότερο μας νοιάζουν του σήμερα τα θέλω…
Τα θαυμαστικά είναι αυτά που αναζητάμε...
Και κάποια μέρα ίσως ασχοληθούμε και με τα ερωτηματικά…
Ας βολευτούμε απόψε και βλέπουμε για αύριο… 

Άνοιξη και πάλι. Όχι ψυχής μα φύσης. 
Και άνθισε πάλι η πασχαλιά…

Και δεν την πρόσεξα…


27/3/2008